Niewielka miejscowość powstała dzięki eksploatacji lasu głównie poprzez taką działalność jak: smolarstwo, węglarstwo, gonciarstwo. Istniała tu od 1713 r. huta szkła zwykłego, która została sprzedana Hermanowi Brunickiemu w 1818 r.
Większość mieszkańców przed II wojną światową była wyznawcami obrządku rzymskiego i należała do parafii w Płazowie, część zaś wyznania greckokatolickiego. Z tą grupą związana jest cerkiew pod wezwaniem św. Mikołaja z 1835 roku, która została spalona w trakcie pacyfikacji wsi przez Niemców 26 czerwca 1943 r. i pozostała w postaci ruiny do dnia dzisiejszego. Charakter zabytkowy nosi dobrze zachowana murowana kapliczka z początku XX wieku, oraz niektóre domostwa wykonane w całości z drewna.
W centrum wsi na skrzyżowaniu stoi wapienny krzyż, budka telefoniczna, sklep spożywczy, troszeczkę dalej widać gniazdo bocianie na słupie. Bociany białe w tej miejscowości na polach odbywają w sierpniu zlotowiska tzw. „sejmiki bocianie”.
